Kłecko, będąc miasteczkiem  nie należącym do grona dużych aglomeracji miejskich, na przełomie XVIII i XIX w. posiadło aż cztery kościoły oraz kościół filialny w Kamieńcu. Może, to świadczyć, o zamożności kłeckich mieszczan, którzy  w znacznej mierze, byli fundatorami sakralnych budowli.  Informacje, o kłeckich świątyniach czerpiemy z publikacji ks. J. Dydyńskiego pt. Wiadomości historyczne o mieście Kłecku, w której zostały  zebrane i opracowne materiały znajdujące się w aktach kościelnych.

Jak udało nam się ustalić, w  Kłecku miała powstać jeszcze jedna budowla sakralna, o której nie wspomina ks. Dydyński, a mianowicie kaplica p.w. św. Rocha. O planach jej budowy dowiadujemy się z testamentu Kazimierza Ciesielczyka , burmistrza JKM miasta Kłecka z 1719 r.  W testamencie możemy znaleźć wzmianki, dotyczące miejsca przyszłej budowli oraz legowanych  na nią dóbr   […]będąc jeszcze przy pamięci i rozumie dobrym, chce rozporządzić jak najlepiej ciężką pracą swoją gdzie proszę X. Egzekutorów, aby tej ostatniej woli mojej zadość uczynili.

Najprzód domostwo rozebrać na kaplicę Rocha świętego, o której proszę aby była postawiona wedle Bożej Męki w pobiedziskiej ulicy, gdzie Córki moje Zofia i Dorota, jeszcze pannami będąc, ciała ich grzeszne spoczywają. Do tej kaplicy legnę kwartę roli […], do kaplicy należeć będzie ogród w polu leżący blisko tej że Bożej męki. […] bydło sprzedać i na rzemieślnika, który by budował tą kaplicę pieniądze obrócić. 

Wspominany testament notarialnie potwierdził Albertus Kwiatkiewicz Notariusz.
Nieznane są jednak przyczyny,  dla których kaplica św. Rocha nie powstała. Ze wskazówek zawartych w testamencie miała ona zostać zbudowana przy Bożej Męce (w mowie potocznej oznacza krzyż czyli figurę z wyobrażeniem ukrzyżowanego Chrystusa Pana)  na ulicy Pobiedziskiej, obecnie jest to ul. Dworcowa na której znajduje się  drewniany krzyż oraz duży pusty plac. Jeszcze doniedawna obok placu znajdował się  sad.

W Encyklopedii staropolskiej  czytamy, że Boża Męka to

Symbol chrześcjański ofiary życia dla cierpiącej ludzkości stawiany był w Polsce przez ludzi pobożnych, ze wszystkich zarówno stanów, w miejscu dawnych kościołów i kaplic. […] inne wznosili osieroceni rodzice po stracie najukochańszego lub kilkorga dzieci.

Z analizy zapisu testamentu jak i fragmentu mówiącego, o roli i przeznaczeniu Bożej Męki, możemy wysnuć wniosek, że po śmierci swoich córek kłecki burmistrz wystawił Bożą Mękę i w jej bliskości kazał pobudować kaplicę św. Rocha.  Dzisiejszy krzyż znajdujący na ul. Dworcowej, może być wskazówką prawdopodobnego  miejsca pochówku Zofii i Doroty córek kłeckiego zarządcy i planowanego miejsca usytuowania kaplicy.

Wybór świętego, pod którego wezwaniem miała stanąć kaplica wydaje się również nieprzypadkowy.  Św. Roch pochodzący  z Montpellier w Francji, już w XV w. w Polsce obok św. Sebastiana, stał się patronem chroniącym od zarazy. Autor w swoim testamencie wspomina, że jest  zdrowy na umyśle lecz chory na ciele, dlatego pragnie wyrazić swoją ostatnią wolę. Z publikacji ks. J. Dydyńskiego dowiadujemy się że po 1719 r. ustała zaraza morowa w kłeckiej parafii.

Rok 1719 jest datą powstania analizowanego testamentu, dlatego możemy wnioskować, że rządca kłecki, mógł być wówczas jedną z ofiar epidemii szerzącej się w Kłecku, która od 1659 r. z przerwami nękała kłecczan. Idąc dalej tym tropem możemy przypuszczać iż córki, o których wspomina, że umarły za młodu również były ofiarami tzw. morowego powietrza.

Kłeckie świątynie :

Kościół p.w. św. Jerzego i św. Jadwig i – początkowo kościół p.w. św. Jerzego, istniał już prawdopodobnie w 1255r. o czym wspomina dokument lokacyjny. Zbudowany pierwotnie z drzewa
zgorzał podczas najazdu krzyżaków w 1331 r. Odbudowany ponownie spłonął w 1510. r podczas powszechnego pożaru miasta.  Odbudowany już z cegły i bogato wyposażony w dzieło  snycerza Mateusza Kossiora  doczekał się konsekracji w 1596 r. Po rozmaitych przeróbkach wnętrza  i rozbudowie jako jedyny istnieje do dnia dzisiejszego.

Kościół p.w. św. Krzyża i św. Marcina – fundatorami kościółka byli mieszczanie kłeccy, którzy wybudowali go zaraz za miastem po lewej stronie w kierunku Polskiej Wsi , dzisiaj stoi tam krzyż wskazujący pierwotne usytuowanie świątyni .  Z powodu zbyt dużej wilgotności wynikającej z położenia nieopodal jeziora kościółek przeniesiono na rynek pod nr 99, obecnie stoją tam dwa domostwa (w 1811 r. spłonął w powszechnym pożarze miasta).

Kościół p.w. Świętego Ducha – powstał po spaleniu się kościoła farnego w 1510 r. Pobudowali go i wyposażyli mieszczanie . Przy kościele znajdował się szpital dl chorych i ubogich mieszczan pobudowany prawdopodobnie przed 1503 r. (został zniszczonych przez okupantów niemieckich)

Kościół p.w. św. Barbary – był  zbudowany z drewna i stał za miastem ku Polskiej Wsi po prawej ręce zaraz za mostem wśród bagnisk na kopcu ludzką ręką usypanym (istniał do 1788 r.).

Kościół filialny w Kamieńcu p.w. św. Trójcy (istniał do 1851 r.).

Ponadto w Kłecku znajdował się kościół ewangelicki  pobudowany w 1859 r. oraz bożnica żydowska zniszczona przez okupanta niemieckiego.

Zobacz również: Szlak kłeckich świątyń