W latach 50 – tych XX w. podczas robót ziemnych na ul. Karniszewskiej w Kłecku, robotnicy natrafili na grób skrzynkowy. Przeprowadzone badania ratownicze ujawniły, że grób składał się z prostokątnej komory utworzonej z łupanych głazów ustawionych płaską stroną do środka. Dookoła skrzyni znajdowało się ok. 200 kamieni polnych.
Wewnątrz grobu znaleziono zniszczone naczynia i przepalone kości. Z zebranych ułamków ceramiki udało się złożyć 9 naczyń w tym 3 misy. Znaleziony grób prawdopodobnie pochodzi z okresu lateńskiego (okres w pradziejach Europy Środkowej i Zachodniej trwający od 400 p.n.e. do początku naszej ery, wyróżnia się trzy okresy; wczesnolateński, środkowolateński i późnolateński).
Podczas prowadzenia dalszych prac badawczych, archeolodzy napotkali na dwa groby kloszowe. W jednym z nich znaleziono popielnice ze spalonymi kośćmi, nakrytą kloszem. Natomiast drugi grób nie posiadał popielnicy, a spalone szczątki zmarłego zasypane były kilkoma niewielkimi kamieniami. W obrębie wykopu odsłonięto również okrągłą jamę o średnicy 2 m, była ona wypełniona brunatną próchnicą. Wewnątrz jamy znaleziono; kilka skorup kultury pomorskiej, gliniane płytki z niebieską polewą oraz kawałek glinianej rurki. Jama ta zapewne pochodzi z czasów średniowiecza.
Odkryte groby są zapewne częścią pradawnego cmentarzyska.
Źródło: G. Mikołajczyk, Kłecko pow. Gniezno, „Z otchłani wieków”, 1957, nr 6, s.98.